به گزارش روابط عمومی دانشگاه علم و فرهنگ، دکتر منصوری گفت: ویژگی نوع نظام آموزشی که هزینه‌های خود را از مرکز دریافت می‌کند عموما به این شکل است که از بطن آن‌ها پژوهش استخراج نمی‌شود و در صورت انجام پژوهش نیز جنس این پژوهش‌ها علوم محض است.

وی افزود: دراین نوع نظام آموزشی وابسته به مرکز که با وجود هیات امناء تفویض اختیار به درستی صورت نگرفته ساختار تئوریک منجر می‌شود حتی هنگام تدریس مباحث تئوریک به لایه‌های خاصی از آن میل می‌کنیم و نهایتا به تولید علم محض می‌‌رسیم. علم محض بلند مدت است و توانایی حل مساله ندارد و کم‌تر به تولید تکنولوژی می‌انجامد و عموما کاربردی نیست. اگر مبحث پژوهش را به سه دسته تخصصی، کاربردی و توسعه‌ای نقسیم کنیم به نظر می‌رسد که این سبک از نظام آموزشی عالی نمی‌تواند منجر به پژوهش‌هایی از جنس تکنولوژیک و کاربردی شود.

وی با اشاره به وابستگی مالی آموزش عالی کشور به دولت افزود: این امر باعث می‌شود قدرت و تصمیم‌ها از سمت دولت باشد و سیستم هر روز متمرکزتر عمل کند و خروجی قابل استفاده ای حاصل نشود.

دکتر منصوری گفت: مشاهده شده که عده‌ای از افراد حرفه‌ای و سودجو تنها با تغییر پوسته ایده‌ها و برگزاری رویدادهای استارتاپی مختلف درآمدهای بالایی کسب می‌نمایند که عملا خروجی ندارد و باید اصلاح شوند.